Column: Kees - De Lijst (1/13)

"Er was juist een vriendelijke stem die gezegd had: ‘Wat moedig van u dat u contact met ons zoekt."

Handelde ik vanuit een impuls of vanuit een weldoordacht besluit?

Het doet er niet toe. Het enige wat ertoe doet, is wat ik daadwerkelijk deed.

Ik pakte het bierviltje waar ik lang geleden een telefoonnummer op gekrabbeld had. Ik belde het nummer en een vriendelijke stem nam op. Er volgde een lange stilte. Toen zei ik: ‘Ik ben Kees, en ik kan niet stoppen met drinken.’

Weer viel er een lange stilte.

Ik wilde gaan huilen omdat ik mijzelf die zin had horen uitspreken. ‘Ik ben Kees, en ik kan niet stoppen met drinken’

Het is dus echt waar, dacht ik. Ik voelde opluchting en angst. Opluchting omdat ik tevoorschijn was gekomen.

Angst omdat ik de gevolgen ervan niet kon overzien.

Had ik mijzelf zojuist vrijwillig aangemeld of had ik mijzelf verraden?

‘Bent u nog aan de lijn, meneer?’ ‘Ja, ik ben er nog’, zei ik.

De vriendelijke stem noteerde mijn naam en zette mij op een lijst.

We kwamen snel tot een heldere afspraak. Tijdens het telefoongesprek ontving ik een bevestigingsmail daarover. Met een datum, een tijdstip, een locatie.

Ze hadden me te pakken. Ik kreeg onmiddellijk spijt.

‘Het valt wel mee eigenlijk.’ wilde ik nog zeggen. Maar het gesprek was al klaar.

Belde ik met voorbedachten rade? Het doet er niet toe.

Roerloos bleef ik zitten. En er kwamen beelden van meer dan twintig jaar geleden boven.

Toen mijn huisarts belde. ‘Kees, ik heb slecht nieuws. Je hebt maagkanker en staat op de lijst voor een operatie.’ Ik was net bezig de wasbak te ontstoppen en dacht: Dat moet een vergissing zijn. Het was geen vergissing. Het was menens.

De huisarts zei: ‘Ga vooral door met wat je van plan was te doen. Ik kom later naar je toe om te praten.’ Daar stopte het gesprek.

Ik ging met mijn handen op mijn knieën voorovergebogen staan en staarde minutenlang wezenloos naar de grond. Alsmaar denkend: Ik heb een serieus probleem. Ik sta op de lijst.

Dat juist nu die herinnering uit een hoekje van mijn brein ontsnapte. Er was toch geen onheilspellend bericht? Er was juist een vriendelijke stem die gezegd had: ‘Wat moedig van u dat u contact met ons zoekt.’ Het is die lijst. Als je naam daar op staat, dan is er geen weg meer terug. Dan is het menens.

Ik besluit om vooral door te gaan met de dingen die ik van plan was te doen. Dus ik pak een blik bier uit de koelkast. Na een paar slokken word ik al wat optimistischer. Twintig jaar geleden was er geen ontsnappen aan. Maar die lijst van Spoor6 is een andere zaak. Geen haan zal er naar kraaien als ik daar op blijf staan.

Ik zeg hardop tegen mijzelf: ‘Ik ben niet verslaafd. Ik kan alleen niet zo goed stoppen met drinken.’ Het is namelijk zo lekker. Liefst beginnend aan het einde van de middag. In de keuken met de radio aan. Een maaltijd kokend voor mijn vrouw en haar zoon. Of gewoon alleen zittend op een stoel. Mijmeren over hoe mooi het leven is. Of had kunnen zijn. Die momenten kan ik niet missen.

Weken later zal ik van mijn behandelaar leren wat ‘droog drinken’ betekent. Dat is wat ik beschrijf in de laatste alinea. Het wordt ten stelligste afgeraden.

2 februari 2023

Kees van Loenen
(samen met Ine Bimbergen)

Kees leeft nog altijd in herstel.