Alcohol is overal: ik trek een sprintje door de supermarkt!

Gefixeerd op drank

Ik was net van de alcohol af toen ik vlak daarna mijn zus verloor. Binnen een paar dagen zat ik weer aan de alcohol. En ik dronk zoveel alcohol dat ik mijn baan als directeur niet meer kon uitoefenen.

Ik ben ook mijn hond een keer vergeten mee naar huis te nemen. Ik had hem bij de supermarkt aan een paal vastgemaakt en hem achtergelaten toen ik met flessen drank in mijn tas weer naar huis ging. Het arme beest heeft mij weg zien lopen en is uiteindelijk door de dierenambulance meegenomen. Ik zat gewoon thuis, gefixeerd op het drinken. Mijn hond compleet vergeten, hoe kreeg ik dat voor elkaar?

Dat heeft er echt ingehakt bij mij. Dit was mijn kantelpunt. Ik ben naar de huisarts gegaan en heb daar om hulp gevraagd.

Via de huisarts naar Spoor6 Verslavingszorg

Mijn huisarts verwees mij door naar Spoor6, waar ik gelukkig direct terecht kon bij de dagbehandeling voor mensen die een verslaving hebben. Dat hoeft niet persé alcohol te zijn, dat kan ook drugs of seks zijn bijvoorbeeld. De groep bestaat uit maximaal 10 personen en iedereen heeft zijn eigen problematiek. Wat iemands verslaving ook is, iedereen heeft hetzelfde doel; namelijk proberen (leren) om ervan af te blijven.

Het was fijn dat ze direct verder keken dan de verslaving alleen, want die komt natuurlijk ergens vandaan.

Bij mij kwam het omdat mijn vader alcoholist was en als hij gedronken had, dan werd hij altijd heel boos. En als hij boos was kreeg hij thuis alles gedaan. Dat is mij als kind heel erg bijgebleven; ik heb dat blijkbaar opgeslagen ergens.

Stress, boosheid en drank

Later, toen ik werkte en veel stress kreeg te verwerken door o.a. mijn drukke baan, werd ik ook heel vaak boos op anderen (omdat ik dacht dat ik dan zo dingen gedaan kreeg) en ik begon steeds iets meer te drinken. Eentje kan nog wel, ach die ene ook wel. En misschien is het makkelijker als ik de flessen gewoon naast mijn bed zet... Op een gegeven moment dronk ik zoveel dat ik mijn baan als directeur niet meer kon uitvoeren, waardoor ik nu geen baan meer heb.

Van dagbehandeling naar middagbehandeling

Ik ben begonnen met de dagbehandeling. Je gaat dan voor twee weken elke dag naar Spoor6. Het is erg intensief, maar je leert er een hoop. Niet alleen van de behandelaren, maar ook van elkaar. Iedereen heeft andere ervaringen en daar kun je toch iets mee. En omdat je ’s avonds en in het weekend gewoon thuis bent, heb je meteen de gelegenheid om dat wat je geleerd hebt, in de praktijk uit te voeren. Kijken of het thuis ook lukt.

Dat was voor mij wel wat lastig, want ik ben alleen en er is dan niemand om mij heen die mij een duwtje de juiste kant op kan geven. Daarom hebben ze mij aangeraden om na de dagbehandeling ook deel te gaan nemen aan de middagbehandeling. En dat was een hele goede keus.

Een veilige omgeving waar je alles kunt zeggen

De middagbehandeling bestaat uit mensen die er al even zitten en mensen die op het punt staan om hun behandeling af te ronden. Het voordeel is dat de mensen die bijna afzwaaien je op sleeptouw nemen en jij straks weer de nieuwelingen wegwijs kunt maken. Je geeft kennis door en leert elke dag weer wat anders. Zo blijft het geheel constant in beweging.

De middagbehandeling geeft je structuur, iets om naar uit te kijken en het is gewoon een hele fijne club mensen. Het verloop in de aanwezigen ervaar ik als heel fijn. Ik vind het een hele veilige omgeving waar je alles kunt zeggen.

De middagbehandeling heeft mij uiteindelijk het meeste gebracht omdat hier ook veel aandacht is voor zaken als: hoe nu verder en waar moet ik beginnen? Maar ook hoe je elkaar het beste kan ondersteunen. Het is echt heel leerzaam geweest voor mij.

(De tekst loopt door onder de foto.)

Meetings? Daar ga ik dus niet heen, riep ik ooit.

Nu ik ook uitgestroomd ben bij de middagbehandeling ga ik naar de meetings. Iets waarvan ik eerst riep dat ik dat nooit zou doen, maar toch zit ik er. Eerst omdat ik dacht; als zij het doen, dan moet ik het ook maar doen, want het zal wel ergens goed voor zijn. En nu vind ik het een hele mooie aanvulling. Je helpt elkaar, praat met elkaar en leert iedere keer weer iets, al is het maar iets kleins. Het is ook een stok achter de deur voor mij, want ik ben tenslotte alleen thuis. Het is fijn dat de mogelijkheid er is en je hier gebruik van kan maken.

Alcohol is overal: ik trek een sprintje door de supermarkt!

Het gaat nu goed met me; ik drink al tijden geen alcohol meer, maar je moet wel je best blijven doen. Natuurlijk is het voor de ene persoon makkelijker dan voor de andere en iedereen heeft zo zijn eigen trucjes om de zucht naar drank te kunnen negeren. Ik ren altijd een stukje rechtdoor en kijk strak vooruit als ik het drank-gangpad passeer in de supermarkt. Mijn sprintje ziet er wellicht een beetje vreemd uit, maar het werkt bij mij wel!

Ik weet gewoon dat ik altijd alert moet blijven op triggers en prikkels die voor terugval kunnen zorgen. Het gaat allemaal niet vanzelf, maar door hard te werken lukt het mij.

Het geluk zit in de kleine dingen

Ik zat laatst op een bankje op de hei wat voor me uit te staren, te genieten van de wind en de zon en mijn hond lag lekker naast mijn voeten in het gras. Op een gegeven moment leek het wel alsof de zon feller ging schijnen. Zo maar ineens. Ik besefte ineens dat hier zitten, in de zon met mijn hond, alles was wat ik wilde. Meer heb ik niet nodig. Ik ontspande volledig en kon alle boosheid van eerder loslaten. Ik voelde me zo vrij!

Dat je van zoiets kleins zo gelukkig kan worden… Het is voor iedereen anders, maar voor mij zit het geluk in de kleine dingen en ik kan daar zo intens van genieten!

Dank je wel dat ik mijn verhaal mocht vertellen.

Lieve groet,
Anna

Wil jij ook mensen helpen?

Wil jij anderen jouw verhaal ook vertellen? Ze worden dankbaar gelezen door mensen die meer willen weten over hoe het afkicken van alcohol of drugs in zijn werk gaat. Waar liep je tegenaan, wat vond je fijn en wat heeft jou het meeste geholpen? Geef je kennis door aan anderen die jouw hulp kunnen gebruiken en deel je verhaal met ons. Stuur een berichtje of bel ons even op, we zouden het leuk vinden om je weer te spreken.

Disclaimer: Anna is niet haar echte naam. De foto's op deze pagina komen van een stockbureau en dienen slechts ter inspiratie.